ஜனவரி
மாதத்தின் இறுதிக்கட்டத்தில் குளிரும் குளிர் சார்ந்த இடமுமாக மாறிப்போன மிச்சிகன் மாநிலம் . அண்டார்டிக்காவிலும்
, மிச்சிகனிலும் ஒரே விதமான குளிர்
-34 . பாதரசத்தின்
அளவு கீழே
இறங்க இறங்க குளிரின் அளவு மேலே ஏறிக்கொண்டிருந்தது
. -50 வரை
போக வாய்ப்பிருப்பதாக அலறிக் கொண்டிருந்தன செய்தித்தாள்கள் .
polar vortex என்று தினுசாக ஒரு பெயரை சொன்னார்கள்
. விளக்கத்தை தேடினால் , வட துருவத்தில் இருக்கும் காற்று
மண்டலத்தில் அழுத்தம் அதிகமாகி உள் பக்கம் நகர்கிறது
என்று தொடங்கி பக்கம் பக்கமாய் போயிற்று , குளிர்
காற்று அடிக்கும் என்பதை சுத்தி வளைத்து சொல்கிறார்கள் என்று விட்டுவிட்டேன் .
அரசாங்கத்தால் அவசர
நிலை அறிவிக்கப்பட்டிருந்ததால் , work
from home எனச்
சொல்லிவிட்டு வீட்டில் இருந்தேன் ,பின் நெஞ்சை
நிமிர்த்திக்கொண்டு குளிரோடு போய் சண்டை போடவா
முடியும் ?
காலை
ஏழு மணிக்கே மீட்டிங் ஆரம்பித்துவிட webex இல் இணைந்துவிட்டு
, ஆஸ்திரேலியாவில்
இருந்து எதற்கு
கத்துகிறான் எனத்
தெரியாமல் ஒருவன் கத்திக்கொண்டிருக்க , சீனாவில் இருந்து ஒரு அம்மையார் பதிலுக்கு
கத்திக்கொண்டிருந்தார்
, இதுல ஏன்டா என்னை கோர்த்து விடீங்க என எண்ணியபடி
பால்கனியின் கண்ணாடிக் கதவின் மூலம் வெளியே
பார்த்தேன் .
காற்றின்
சீற்றம் கண்ணாடி தாண்டி வர , இலை
உதிர்ந்து போன மொட்டை மரங்களின்
ஆட்டமும் , பனியால்
மூடிக்கிடக்கும் கார்களின் அரசல் புரசலான தோற்றங்களும் , வசந்த காலத்தில் புல்வெளியாக இருந்து இப்போது
பனிப்போர்வையாய் மாறிப்போன நிலமும் கண்ணில் பட , பார்வைக்கு எட்டிய
தூரம் வரை ஒரு மனித
நடமாட்டமும் இல்லை
. அவ்வப்போது
காற்றின் அளவு அதிகமானதால்
கூரைகளில் இருந்த பனி காற்று
மண்டலத்தை , புகை
மண்டலமாய் மாற்றிக்கொண்டிருந்தது .
மிக நீண்ட பொழுதாய்
இன்று
இருக்கப்போகிறது என்று எண்ணியபடி , 75 டிகிரிக்கு ஹீட்டர்
வைத்திருந்தும் , மெல்ல மெல்ல ஒரு நத்தையைப் போல
காலின் சுண்டுவிரலில் ஆரம்பித்து , பிற விரல்களுக்கு பரவி
கணுக்காலில் ஏற ஆரம்பித்துக்கொண்டிருந்த குளிரை கவனித்துக்
கொண்டிருக்கையில் ,
"Are u there mr .... ?
" என்ற கேள்வி இடைமறிக்க , " opps
sorry i was talking on mute " என
சொல்லிவிட்டு பேச
ஆரம்பித்தேன் "
what was the question again ?". எப்படியெல்லாம்
இவர்களிடம் நடிக்க வேண்டி இருக்கிறது ?
ஏழு
மணிக்கு என்ன தலை போகுற
பிரச்சனை என்பதற்கு , 2022 வருடம்
வெளியாகும் காருக்கு ஒரு
பகுதியில் இருந்து இன்னொரு பகுதிக்கு போகும் சிக்னல் ஒன்றை காணவில்லை என்ற பதில் வந்தது
. கண்டுபிடித்து தரும் படி சொல்லிவிட்டு நாளைக்கு
மறுபடியும் பேசலாம் என வைத்துவிட்டார்கள் . ஒரு
வார்த்தை கூட என்னிடம் கேட்கவில்லை
.
"யார்
வம்புக்கும் போகாமல் அமைதியாகத்தானே இருந்தேன் , இப்படி கிணத்த காணோம்னு
சொல்லுறாங்களே , இருக்கிற ஆயிரக்கணக்கான சிக்னல்களில்
இந்த எங்கேன்னு தேடுறது , சிக்கனல் ஆர்மபிக்கும் இடம் தெரிஞ்சவாவது நல்லா
இருக்கும் , அதுவும் தெரியாது " என்று பேசிக்கொண்டிருக்கையில் ஒரு
உண்மை உறைத்தது , எதிர்
புற சுவரில் இருந்த சிலந்தியிடம் பேசிக் கொண்டிருக்கிறேன் .
சிலந்திகள்
இது கொஞ்சம் பெரிதுதான் , நல்ல கருப்பு நிறத்தில் வாட்ட சாட்டமாய் இருந்தது . புரதப் பசி என்று நிறைய
சிலந்திகளை சாப்பிட்டிருக்கும் போல,ஒரு மனிதன் பேசியதாலோ , அல்லது குளிரிலோ தெரியவில்லை அது
சுவரோடு சுவராக அசையாமல் ஒட்டிக்கொண்டிருந்தது .
சிறிது
நேரம் கவனித்து பார்த்தும் அசைவில்லை , அசைந்தால் மட்டும் அது பேசவா போகிறது
என , வீட்டுற்குள்
இன்னொரு குளிராய் படர்ந்திருந்த தனிமையை போக்க, மடிக்கணினியை
பார்க்க கண்களை சிமிட்டி சிமிட்டி அடுத்த
மீட்டிங்க்கு நேரம் ஆகி விட்டது என
சொன்னது .
அடுத்த
அழைப்பு முன்னதைவிட பயங்கரமான பிரச்சனை , காருக்குள் சில
பகுதிகளை வைக்க இடம் இல்லை , செய்த
டிசைன் தவறு என்று ஒரு
பெரிய கூட்டம் இன்னொரு பெரிய கூட்டத்திடம் சண்டை போட்டுக்கொண்டிருந்தது , நல்ல வேளை இது
2024 இல்
தான் வெளிவரும் . "இடம்
இல்லைனா பக்கத்து காருல வைங்கடா " இத சொன்னா நம்மை
பைத்தியக்காரனும்பாங்க என்று நினைத்துக்கொண்டு சிலந்தியை பார்க்க , எங்கே இன்னொரு முறை பேசிவிடுவேனோ என்ற
அச்சத்தில் அது ஓடி ஒளிந்து
கொண்டது .
ஒரு
மணி நேரம் மாற்றி மாற்றி பேசிக்கொண்டார்கள் , நம் ஏதாவது வாய்
கொடுத்தது சிக்கினால் சின்னாபின்னமாவோம் என்பதால் , இரண்டு பக்கம் நபர்கள் பேசும்போதும் " yes thats
right " என்பதை யாரும்
பார்க்க முடியாது என்றாலும் கூட
தலையை ஆட்டி ஆட்டி சொன்னேன் .
நிறைய பேசிவிட்டதால்
பசிக்க ஆரம்பிக்க , எப்போதோ அரைத்த மாவில் , தனது கரும்பற்களை காட்டி
சிரித்துக்கொண்டிருந்த தோசைக்கல்லின் மேல் , பல விசித்திரமான வடிவங்களில்
தோசை ஊற்ற ஆரம்பித்தேன் . "ஓடின தானே
உனக்கு தோசை கிடையாது" என்று
சொன்னது சிலந்திக்கு கேட்டதா என தெரியவில்லை .
இன்னைக்கு
நாள் இப்படியே தனிமையில் பேசியே போய்விடுமோ என்று இருக்கையில் , கண்ணில் பட்டது "Alaskan huskey
" பியர் பாட்டில்கள் . சிலந்தி தான் போய் விட்டது
மதியத்திற்கு மேல் இந்த huskey
நாயுடன் பொழுதை களிக்கலாம் என்ற உற்சாகத்தில் தோசைகளை
தட்டில் போட்டுவிட்டு வந்து அமர மறுபடியும் மீட்டிங்
.
இது ஆகாது என "As i am suffering
from fever " மின்னஞ்சல் அடித்துக்கொண்டிருக்கையில் இரண்டாவது
கைபேசியில் வந்தது நண்பரின் அழைப்பு .
"நீங்க work
from home ஆ ?
"
"ஆமாங்க
"
"நானும்தான் சியர்ஸ் " .
"சூப்பருங்க
, இந்த குளிர்ல வெளியாவா போக
முடியும் "
"நானும் குளிர
பத்தி பேசத்தான்
கால் பண்ணினேன் , வெளியே -34 குளிர்
அப்ப நான் தண்ணிய வெளிய
ஊத்துனா அது ஐஸ் ஆகணுமில்லே ? தண்ணியாதான்
ஓடுது " நம்மை
ஏமாத்துறாங்க பாஸ் என்றார் .
என்
அறிவுக்கண்ணை திறக்க இப்படி
ஒரு அறிவாளி நண்பர் கிடைக்க கொடுத்து வைத்திருக்க வேண்டும் என மெய்சிலிர்த்துப்போனேன் .
"நீங்க கேட்டது சரிதான்
தலைவா , ஒண்ணு பண்ணலாம் ஒரு
பாட்டில்ல தண்ணிய புடிச்சு
வெளிய வெச்சு பாக்கலாம் நீங்களும் வைங்க , எதுக்கும் நம்ம whatsup குரூப்ல
இத போட்டு விடுங்க" என்றேன் .
அவர்
வெகு சிரத்தையாக குழுவில் இந்த கேள்வியை கேட்க
, வெளிய
நான் வைத்த
பாட்டிலை புகைப்படம் எடுத்து அனுப்பினேன் .
ஆங்காங்கே இருந்த
நண்பர்கள் அவர்கள் வீட்டிற்கு வெளியேயும் தண்ணியை வைக்க
சூடு பிடித்தது களம் . எல்லாரும் வீட்டில் இருந்து வேலை செய்கிறேன் என்று
வெட்டியாகத்தான் இருந்திருக்கிறார்கள் என்பதை
அறிந்து ஒரு
பெரிய நிம்மதி வந்தது .
"பாஸ்,
இதை தண்ணினு சொன்னா டம்ளர் கூட நம்பாது" என்ற
வந்த விமர்சனங்களை எல்லாம் ஒரு பொருட்டாகவே மதிக்காமல் ஒரு
சிறிய பிளாஸ்டிக் குவளையில் அதைவிட
சிறிதாக தண்ணீர் ஊற்றி ,
"மேல கொஞ்சம் பனி
மாதிரி வந்திருக்கிறது " என்று கள நிலவரம் அனுப்பிக்கொண்டிருந்தார் போன்
செய்த நண்பர் .
நான் வைத்த
பாட்டில் அப்படியே இருக்க , அதை சோகத்தோடு பார்த்தேன் .
குழு
நிலவரம் இப்படி இருக்க , இந்த குளிரிலும் அலுவலகத்திற்கு
போன இன்னொருவர் நீரை
மேல ஊற்றினால் பனியாக மாறும் youtube காணொளியை
போட , குளிரை புறந்தள்ளி வீறுகொண்டு எழுந்தது தமிழர் படை .
வாளி வாளியாக அனைவரும் தண்ணீரை மேல
ஊற்றியதில் , குளிர் இன்னும் இரண்டு டிகிரி கீழ போக , மேல
போன தண்ணீர் அப்படியேதான் கீழே இறங்கியது .
“நம்ம
எங்கோ தப்பு பண்ணுறோம் பாஸ் , பால்கனியில் இருந்து ஊத்தினாதான் பனியாகும்
, நிலத்தில் நின்று வீசுவதால் தண்ணிக்கு டைம்
கிடைக்க மாட்டேங்குது , அதுக்குன்னு ஒரு நேரம்
கிடைக்கணும் பாருங்க”
என்று இன்னொருவர் கொளுத்தி போட , வாளித் தண்ணீர்
அவரவர் பால்கனியில் இருந்து மறுபடியும் வானம் நோக்கி பறக்க ஆரம்பித்தது.
அப்படியும்
தண்ணீர் தண்ணீராகத்தான் இருந்தது .
ஒரு
வேளை சுடுதண்ணீர் ஊத்தணுமோ என்ற மெசேஜ் வந்ததுதான்
தாமதம் , அடித்து
பிடித்துக்கொண்டு அடுப்பை பற்ற வைத்ததில்
சூடானது whatsup
குழு .
சக்ஸஸ்
சக்ஸஸ் என்று காணொளிகள் பறக்க சுடுதண்ணீர் ஊற்றினால் , கிழே விழுமுன் அது புகையாகி
போகும் காணொளிகள்
நாலாப்பக்கம் இருந்து
வரத்தொடங்கின .
ஒருவர்
மட்டும் சுடுதண்ணீரை பைப்பில் பிடித்து ஊற்றினேன் வரவில்லை , , ஏன் எனக்கு மட்டும்
வரவில்லை என்று
புலம்பினார் , உடுக்கை இழந்தவன் கை போல , அடுப்பில்
கொதிக்க வைத்த சுடுநீர் என்று வந்த மெசேஜ்
அவரின் இடுக்கண் களைந்தது .
இன்னொரு
நண்பர் ஒருவர் "அதற்கும்
மேல" போய் தன் மனைவியை
தண்ணீர் வீசச் சொல்லி
, "slow motion "இல் அருமையாக
வீடியோ எடுத்து பகிர்ந்து கொண்டதுடன் கடமை தவறாமல் தன் "whatsup
status " ஆகவும்
வைத்துக் கொண்டார் .
சாதித்து
விட்ட பெருமிதத்தில் வெளியே வைத்த பாட்டிலை பார்க்க "டபுள் சக்ஸஸ்"
. தண்ணீர்
முழுவதும் உறைந்து போய் பாட்டில் புடைத்துக்கொண்டு
இருந்தது . புகைப்படம் எடுப்பதற்காக உள்ளே எடுத்து வைத்தேன் .
ஒரு
புதிருக்கு விடை கண்டுபிடித்து விட்டோம்
என "huskey "
உடன் கலந்துரையாடலை துவக்கினேன் .
குளிருக்கு
மிக இதமாய் உள்ளே போக ஐந்தாவது பாட்டில்
பாதி இருக்க ஞாபகம் வந்தது , கண்டுபிடிக்க
வேண்டிய சிக்னல் .
என்ன
கொடுமை என்று கணினியை தேடினால் அதில் சார்ஜ் இல்லை ,
குறுக்கும் நெடுக்கும்
தேடுகையில் மேலாளரின் அழைப்பு.
அவருடைய
வீட்டில் சண்டையா எனத் தெரியவில்லை
மனுஷன் என்ன சொல்லியும் கேட்காமல்
நாளை காலைக்குள் சிக்னல் வேண்டும் என்றார் ,
இண்டு
இடுக்கில் தேடியும் சார்ஜ்ர் கிடைக்காததால் காற்றில் குத்தியும்
, உதைத்தும் சண்டை போட, “எதுக்கு
இவ்வளவு டென்ஷன்” என்ற குரல் என்னை
அப்படியே நிறுத்தியது .
சுற்றும்
முற்றும் பார்க்கையில் , தனது எட்டு கண்களை
உருட்டி உருட்டி பார்த்தபடி
நகர்ந்து வந்தது சிலந்தி.
பறந்து
வந்து சோபாவில் ஏறிக்கொண்டேன் .
“மறுபடியும் கேக்குறேன் எதற்கு
இவ்வளவு டென்ஷன் /அவசரம் ?”
"நீ
கேக்குற கேள்விக்கு பதில் சொல்லுறேன் பக்கத்துல வராத , அவசரம்னா கேட்ட ?"
" டென்ஷன்
ஆகாம என்ன செய்யுறது உனக்கென்ன சாப்பாடு
உன்னை தேடி வருது எனக்கெல்லாம்
அப்படியா "
"சாப்பாடு
வரது இருக்கட்டும் , ஓடி ஓடி தண்ணி ஊத்தி என்ன கத்துகிட்ட ? "
சிலந்தியின்
கேள்வி சுத்தமாக புரியவில்லை ."தண்ணி ஊத்துறதில
என்ன கத்துகிறது ? குளிர் அதிகமா இருக்குனு தெரியுது "
கீழே
வந்த நூல் ஒன்றில் தன்
எட்டு கால்களையும் அசைத்து இறங்கிய சிலந்தி , சுற்றி
சுற்றி சிரித்தது .
"என்ன
சிரிப்பு எங்கே நீ சொல்லு பாக்கலாம்
? என்ன கத்துகிட்ட ? "
"மிக
முக்கியமான பாடம் இன்னைக்கு , என்னதான் சுடு தண்ணியாட்டம் , கொதிச்சாலும் ஒரு
நொடியிலே உருத்தெரியாம
வாழ்கை போயிடும் , இதே
அமைதியா இருந்தா உறையறதுக்கும்
நேரமாகும் , உறைந்தாலும் திரும்ப பழைய நிலைக்கு வந்திடலாம்
"
"யோசிச்சு
பாரு "
என்று சொல்லியபடி சிலந்தி மேல ஏற ஆரம்பிக்க
, எனக்கு இறங்க ஆரம்பித்தது .
உள்ளே
வைத்த பாட்டிலில் சலனமில்லாமல் இருந்தது தண்ணீர் . அதை அமைதியாய் பார்த்துக்கொண்டிருக்கையில் , மழை
அடித்தபின் , பொங்கி வரும் ஆற்றில் , துள்ளி வரும் மீனை போல , மனதில்
மின்னி
மறைந்தது அந்த
சிக்னல் தொடங்கும்
இடம் , கூடவே தோள்பையில் இருக்கும் சார்ஜ்ஜரும்.
